Terwijl ik mijn ontbijt aan het klaarmaken ben, open ik de website van het Algemeen Dagblad. Mijn oog valt op een artikel over dyslexie, een als gevolg van slecht onderwijs. Het artikel heeft mijn aandacht en ik begin met lezen. Drie hoogleraren hebben het inzicht gekregen dat dyslexie ontstaat door slecht onderwijs. Het blijkt dat te veel kinderen het stempel dyslexie krijgen. Ik heb het artikel bijna uit en ik lees een opmerking van één van hoogleraren. Zij vraagt zich af of dyslexie wel bestaat? “Bestaat dyslexie niet?”, mompel ik tegen mijzelf.

De datum van de plaatsing van mijn laatste blogbericht laat mij inzien dat ik bijna anderhalf jaar geen blogbericht meer heb geschreven. In dit blogbericht wordt het duidelijk waarom dit zo lang heeft geduurd.

Als verpleegkundige in het Reinier de Graaf komen werken en vertrekken als Lean-coach. Je hebt het goed gelezen, na bijna 14 jaar ga ik het Reinier de Graaf verlaten.

In het ziekenhuis zijn er veel ontwikkelingen die elkaar in een hoog tempo opvolgen. Dit gaat zo snel dat regelmatig processen niet op elkaar aangepast kunnen worden. Dit kan ervoor zorgen dat in verloop van tijd processen niet meer voldoen aan de wensen van de gebruiker.

Met Lean willen we dingen veranderen naar beter en misschien zelfs wel nog beter. Dagelijks bezig zijn met continue verbeteren is het doel. Het Lean-DNA verweven met het eigen DNA. Doordat we Lean gebruiken in onze bedrijfs- en planprocessen of thuis in de keuken, is het mogelijk stappen die er niet toe doen te elimineren en nooit meer terug te zien.

Besparen in de zorg is een actueel item. Veel zorgorganisaties hebben minder inkomsten. Mensen gaan minder snel naar het ziekenhuis, waardoor landelijk de productie in ziekenhuizen aan het afnemen is. Ook zorgondernemers zoals fysiotherapeuten, logopedisten en andere hulpverleners hebben te maken met een ander zorglandschap.

Een Lean-dagstart begint meestal vroeg in de ochtend, dit was ook het geval bij Achmea Leiden waar ik twee jaar geleden voor het eerst een Lean-Dagstart heb meegemaakt. Ik werd er meteen enthousiast van. Een prachtig middel met grote voordelen welke prima toepasbaar zijn in een ziekenhuis.

Wachten op de trein, de arts of bij een supermarkt. Het hoort bij ons leven. Maar waarom moeten we nu eigenlijk wachten? Is al dat wachten nu wel nodig? Wanneer we bij de supermarkt iedere week de 8e in de rij voor de kassa zijn, dan wordt er al snel nagedacht om naar een andere supermarkt te gaan of we gaan experimenteren met andere tijden of dagen.